Πριν λίγες ημέρες οι πυροσβέστες έβγαλαν απανθρακωμένο έναν 45χρονο πατέρα, από τα ψυγεία του «Αλεξόπουλου», όπου εργαζόταν χωρίς μέτρα ασφαλείας. Εάν δεν υπήρχε θάνατος και ο 45χρονος χτυπούσε ή έφερε ελαφριά εγκαύματα, το εργατικό αυτό ατύχημα δεν θα είχε καταγραφεί. Ο θάνατος «καταχωρήθηκε» ως το πρώτο εργατικό ατύχημα του 2018.
Τα τελευταία δύο χρόνια τα εργατικά ατυχήματα παρουσίασαν αύξηση στη Μαγνησία. Από 86 που ήταν το 2016, ανήλθαν στα 94 το 2017, με τα πέντε να είναι θανατηφόρα. Το πρόβλημα δεν είναι μόνον η έλλειψη μέτρων ασφάλειας σε χώρους εργασίας, αλλά και τα «κρυμμένα» εργατικά ατυχήματα, όπως άλλωστε και η απουσία τεκμηριωμένων στοιχείων, σχετικά με τις επαγγελματικές νόσους. Τα επίσημα στοιχεία αναφέρουν πως κάθε μήνα στη Μαγνησία καταγράφονται επτά εργατικά ατυχήματα. Σε κάθε περίπτωση, άπαντες οι εμπλεκόμενοι συμφωνούν πως το ποσοστό των ατυχημάτων που δηλώνεται, δεν υπερβαίνει το 50%. Το σημαντικότερο είναι ότι υπό συνθήκες οικονομικής κρίσης και υψηλής ανεργίας, υποβαθμίζονται οι συνθήκες εργασίας στο πεδίο της επαγγελματικής ασφάλειας και υγείας, παράλληλα δε αυξάνεται και το ποσοστό ανασφάλιστης εργασίας, με επακόλουθο τη μη αναγγελία των μη θανατηφόρων εργατικών ατυχημάτων, προπάντων δε σε κλάδους οικονομικής δραστηριότητας με φθίνουσα πορεία. Η αρνητική οικονομική συγκυρία των τελευταίων ετών, με την υψηλή ανεργία, την επισφάλεια στην εργασία και την επέκταση μορφών απασχόλησης σε ευκαιριακή και περιστασιακή βάση, ουδόλως συμβάλλει στην προώθηση της ασφάλειας και της υγείας στην εργασία και στη διερεύνηση των αιτίων των εργατικών ατυχημάτων. Το 2017 επιβλήθηκαν από την Επιθεώρηση Εργασίας Μαγνησίας πρόστιμα ύψους 50.000 ευρώ, σε επιχειρήσεις που δεν τηρούσαν τους κανόνες ασφάλειας των εργαζομένων τους, ενώ τα έτη 2016 και 2017 καταγράφηκαν επίσημα 94 εργατικά ατυχήματα και πέντε θάνατοι νέων ανθρώπων. Η Επιθεώρηση Εργασίας πραγματοποίησε το 2017 συνολικά 553 ελέγχους, στους οποίους καταγράφηκαν και σοβαρές εγκληματικές ελλείψεις σε μέσα προστασίας και ασφάλειας, σε επιχειρήσεις.
Οι έρευνες κατέδειξαν καταστρατήγηση της εργατικής νομοθεσίας, ευέλικτες σχέσεις εργασίας, ανυπαρξία μέσων ατομικής προστασίας και στοιχειωδών κανόνων ασφαλείας. Από το 2012 και μετά τα εργατικά ατυχήματα καταγράφουν σταδιακά αύξηση, γεγονός που συνδέεται χρονικά με την απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων, αλλά και τη μείωση των κονδυλίων για τη λήψη μέτρων ασφάλειας, από πλευράς των επιχειρήσεων, σε μια προσπάθεια περιστολής του λειτουργικού τους κόστους. Ο φόβος της ανεργίας αποτελεί τον κυριότερο ρυθμιστή της εργασιακής συμπεριφοράς των εργαζομένων, που εξαιτίας του, προσδένονται και υπακούουν στις απαιτήσεις του εργοδότη τους, ακόμα και όταν οι συνθήκες είναι πολύ επικίνδυνες.
