Στην συνεχή αναπτυξιακή δράση του Συνεταιρισμού Ζαγοράς, καθώς και στο νέο περιεχόμενο που αποκτά το συνεταιριστικό κίνημα στο σημερινό οικονομικό περιβάλλον, αναφέρθηκε ο βουλευτής Μαγνησίας του ΣΥΡΙΖΑ Μάκης Μπαλλής στον χαιρετισμό του κατά την εκδήλωση παρουσίασης του δίτομου έργου για τα 100 χρόνια του Αγροτικού Συνεταιρισμού Ζαγορά του Αλέξανδρου Καπανιάρη και του Διονύση Βαλασσά με τίτλο «Αγροτικός Συνεταιρισμός Ζαγοράς 1916-2016, Ένας αιώνας συνεταιριστικής παράδοσης και αγώνα, Η ιστορία, οι συνεταιριστικές αξίες & ο πολιτισμός της αγροτικής παραγωγής» που έγινε στην Αθήνα στις 30 Μαΐου 2018. Ο Μάκης Μπαλλής παραβρέθηκε στην εκδήλωση ως εκπρόσωπος του Προέδρου της Βουλής κ. Νικ. Βούτση.
Στην ομιλία του ο βουλευτής Μαγνησίας ανέφερε τα εξής:
«Το έργο αυτό είναι μια πολυδιάστατη έκδοση, μια εντυπωσιακή συλλογική δουλειά που έφερε σε πέρας μια πολυάριθμη ομάδα επιστημόνων και ειδικών υπό τη συστηματική καθοδήγηση του Ζαγοριανού ερευνητή Αλέκου Καπανιάρη και του Γενικού Δ/ντή του Συνεταιρισμού Διονύση Βαλασσά που υπογράφουν την έκδοση. Το διεπιστημονικό στίγμα της έρευνας και η πολυθεματική προσέγγιση που υιοθετείται, γίνονται έκδηλα και στις 1126 σελίδες του πονήματος. Από την ιστορική προσέγγιση του πρότυπου αυτού συνεταιριστικού εγχειρήματος μέχρι τις αναφορές στην αγροτική επιχειρηματικότητα και τις καινοτομικές μεθόδους του σύγχρονου αγροτικού μάνατζμεντ. Από την κοινωνιολογική προσέγγιση των συνεταιριστικών οργανώσεων μέχρι τη διασύνδεση των συνεταιριστικών λειτουργιών με τις δημόσιες και τις αυτοδιοικητικές πολιτικές για την τοπική ανάπτυξη και κοινωνική συνοχή. Τέλος, από την ανάδειξη της περιβαλλοντικής διάστασης της συνεταιριστικής δράσης μέχρι την περιγραφή των σύγχρονων μεθόδων φυτοπροστασίας και των τεχνικών «logistics» και μεταφοράς των προϊόντων.
Η περιγραφή της συνολικής πορείας της Οργάνωσης, από τις απαρχές του συνεργατισμού έως τις σύγχρονες εκφάνσεις της κοινωνικής επιχειρηματικότητας, γίνεται με αναφορά στο πολιτικο-οικονομικό πλαίσιο της κάθε περιόδου κατά τρόπο ώστε η ιστορική και επιχειρηματική εξέλιξη να συνδέεται με το ευρύτερο πολιτικό περιβάλλον όπου εντασσόταν κάθε φορά η συνεταιριστική δράση. Αυτή η πολύ-παραμετρική προσέγγιση αποτυπώνεται και στο μεθοδολογικό προσανατολισμό του έργου που εναλλάσσει δημιουργικά τη σκοπιά της αρχειακής εθνογραφίας και της επιτόπιας καταγραφής με εκείνη της προφορικής ιστορίας, της ποιοτικής κοινωνικής έρευνας και της εξαντλητικής ερμηνείας των πηγών.
Πέρα όμως από ένα έργο με αδιαμφισβήτητη ακαδημαϊκή και εκπαιδευτική αξία, για την ιστορική και εθνογραφική επιστημονική κοινότητα, η δίτομη αυτή έκδοση έχει και μια ευρύτερη «πολιτική», επιτρέψτε μου να πω, σημασία. Σε μια περίοδο παγκόσμιας κρίσης που οι συνεταιριστικές αξίες επαναπροσδιορίζονται στο σύνολό τους και ο πολιτισμός της αγροτικής παραγωγής ανανοηματοδοτείται, οι δύο αυτοί τόμοι αποκτούν εμβληματική σημασία ως αναλυτική προσέγγιση ενός απόλυτα επιτυχημένου «παραδείγματος» συνεταιριστικής δράσης, τόσο από την πλευρά της οικονομικής αποτελεσματικότητας όσο και από τη σκοπιά της διαφύλαξης της τοπικής πολιτισμικής και κοινωνικής συνοχής.
Οι έννοιες της συνεργατικής και συνεταιριστικής δράσης αποκτούν επιπλέον ένα απολύτως ασφαλές ηθικο-πολιτικό έρεισμα που τις καθιστά αξιακό πρότυπο στο χώρο του «τρίτου πυλώνα» της κοινωνικής οικονομίας, δείχνοντας έναν δίκαιο και εναλλακτικό τρόπο διεξόδου από την κρίση με όρους κοινωνικής συμμετοχής και αποτελεσματικής δικτύωσης των τοπικών κοινοτήτων.
Ένας ολόκληρος αιώνας λοιπόν συνεχούς συνεταιριστικής λειτουργίας, με συνεχείς αλλαγές, προσαρμογές και μετατοπίσεις που πάντοτε έφεραν το στίγμα της αναζήτησης της ποιότητας μέσα από πρωτοπόρες δράσεις που κινούνταν σταθερά στην κατεύθυνση της αναβάθμισης της τοπικής οικονομίας. Όλη αυτή η εξέλιξη της παραγωγικής και συνεργατικής παράδοσης της Ζαγοράς συμπεριλαμβάνεται βέβαια στη δίτομη έκδοση, που αιχμαλωτίζει τόσο τον μυημένο όσο και τον ανυποψίαστο αναγνώστη, αλλά αποτυπώνεται και στο ντοκιμαντέρ του σκηνοθέτη Γιώργου Λάγδαρη. Ένα ντοκυμαντέρ που με τη συμμετοχή του σε διεθνή φεστιβάλ, γίνεται ο πρεσβευτής όχι μόνο της Ζαγοράς και του «Ζαγορίν», αλλά της Μαγνησίας και της Ελλάδας συνολικά.
Είμαι βέβαιος ότι το έργο αυτό να αποτελέσει πηγή έμπνευσης και σταθερή αναφορά για τις νέες γενιές συνεταιριστών που θα αναλάβουν τα ηνία του συνεργατικού κινήματος σε μια ιδιαίτερα ευαίσθητη περίοδο για τη χώρα μας. Έχοντας ως οδηγό το παράδειγμα της Ζαγοράς, θα τα καταφέρουν με επάρκεια στις προκλήσεις του μέλλοντος για μια δίκαιη ανάπτυξη των τοπικών κοινωνιών και μιας αλληλέγγυας και υγιούς εθνικής οικονομίας».
