Πνιγόμαστε, καιγόμαστε και παίρνουμε «παυσίπονα». Πεντοχίλιαρα για αποκαταστάσεις σε οικοσκευές και η ζωή συνεχίζεται. Μας καίει και μας πνίγει το κράτος, μας πνίγουν και μας καίνε οι δήμαρχοι που δεν εγκρίνουν πολεοδομικά σχέδια για να μην καταστούν και με τη βούλα παράνομα σπίτια πάνω στον αιγιαλό και σε δάση. Μας καίνε και μας πνίγουν οι βουλευτές που ψηφίζουν σταθερά νόμους νομιμοποίησης αυθαιρέτων για τις ψήφους. Μας πνίγει και μας καίει ο γείτονάς μας που έχτισε παράνομα, που περιέφραξε τους δρόμους και τους έκανε ανενόχλητος περιουσία. Μας πνίγει και μας καίει του γείτονα ο μηχανικός, ο δικηγόρος και ο συμβολαιογράφος που για λίγα ευρώ έβαλαν υπογραφές στις αυθαιρεσίες.
Μας πνίγουν και μας καίνε όλοι αυτοί που δεν σέβονται κανέναν, που δεν σέβονται τον δημόσιο χώρο, που ψάχνουν τρόπους εξαπάτησης, που νοιάζονται μόνο για το τομάρι τους, όπως λέει και ο λαός, και τις ψήφους τους. Μια ματιά να ρίξει κανείς στα σχέδια των οικιστικών συνόλων που ζήτησε το υπουργείο Περιβάλλοντος από τη Μαγνησία θα δει καθαρά τη διαπλοκή των δημάρχων με τους ψηφοφόρους τους. Έχει δει κανείς οικιστικό σύνολο με τρία σπίτια σε δάσος; Κι όμως, στους Δήμους του Πηλίου που θέλουν να μονιμοποιήσουν αυθαίρετα από τους ψηφοφόρους τους υπάρχουν.
Ανενόχλητοι νόμιμοι κατά τα άλλα ιδιοκτήτες έχουν κλείσει δρόμους και παραλίες με τη δράση τους να φτάνει από την πρώτη γωνιά του Πηλίου, μέχρι τον Άγιο Δημήτριο και τις Νηες στον Αλμυρό.
Είναι υπεύθυνοι οι διπλανοί μας, οι γείτονές μας, οι φίλοι μας δημόσιοι υπάλληλοι και μηχανικοί, οι γνωστοί μας δικηγόροι και συμβολαιογράφοι.
Όλοι βεβαίως συγκλονισμένοι κάθονται σήμερα στις τηλεοράσεις και δακρύζουν μπροστά στη φρίκη. Οι περισσότεροι είναι βέβαιο πως ψάχνουν τρόπο να βοηθήσουν τους συνανθρώπους τους στην Αττική.
Και αυτό συμβαίνει γιατί μπορούμε να έχουμε ταυτόχρονα ανύπαρκτη συνείδηση ως πολίτες και επαγγελματίες, αλλά αυξημένη ευαισθησία, ως «συντρέχτες». Χαρακτηριστικό κοινωνιών χωρίς συνοχή και παιδεία, κοινωνιών με διπολικό διχασμό.