Ο Αποστόλης ο Καραμούζας μετά το 1950 ήταν ένας γραφικός ΄΄αλήτης΄΄ όπως ακριβώς τον περιγράφει η κ. Μολιού σε αφιέρωμα του ιστοτόπου  η «Μαγνησία στο Πέρασμα του Χρόνου για τα επαγγέλματα που χάθηκαν». Απαραίτητος για την εποχή να φτιάχνει και να καθαρίζει τις λεγόμενες χαβούζες.  Περνούσε κάθε μέρα από την Ιωλκού κουβαλώντας το φτυάρι και την τσάπα. Το παρουσιαστικό του τρόμαζε. Αυτός ο άνθρωπος βοήθησε πολλούς να μην πεθάνουν από την πείνα στην κατοχή. Στις συζητήσεις μεταξύ των μελών τον θυμούνται συχνά μεθυσμένο να περιφέρεται στους δρόμους της πόλης και μερικές φορές να αγανακτεί με την ΄΄καζούρα’’ που του γινόταν από μακριά,καθώς όλοι τον τρέμανε,  Αρκετά βράδια κοιμόταν κάτω από τα παράθυρα σπιτιών της οδού Δημάρχου Γεωργιάδη αλλά δεν τολμούσε κανένας να τον επιπλήξει διότι σαν άνοιγε το στόμα του όλοι φοβόντουσαν,
Κατά την διάρκεια της Κατοχής ήταν σωστός και ευπρεπής επαγγελματίας . Πολύ καλός στην δουλειά του, έβγαζε αρκετά χρήματα κυρίως από τους Γερμανούς που συχνά τον καλούσαν να αδειάσει τους βόθρους των εγκαταστάσεών τους μιας και την εποχή εκείνη ο Βόλος εξυπηρετείτο αποκλειστικά από βόθρους. Οι πληρωμές των Γερμανών γινόταν πάντα μέσω τραπέζης, Όμως μια φορά στην τράπεζα δεν του έδιναν τα χρήματα και του ζήτησαν κάποια πειστήρια.. ίσως ταυτότητα και πάνω στον καυγά που ακολούθησε με τους υπαλλήλους ο Αποστόλης τους είπε το εξής απίθανο:
<< Τι λέτε ρε… εγώ τα βγάζω (εννοώντας τα λεφτά??.ή..μάλλον τα σκ…) και σεις θα τα μου τα φάτε!!!.

Στον ιστότοπο παρουσιάζεται και το σπάνιο φωτογραφικό υλικό.