Συγκλονιστική είναι η αφήγηση της κ. Ελένης Σαμπαζιώτου, εκπαιδευτικού, που έλαβε σήμερα τιμητική διάκριση στην εκδήλωση για την Εθνική Ημέρα Μνήμης των Ελλήνων Εβραίων Μαρτύρων και Ηρώων του Ολοκαυτώματος από την Ισραηλιτική Κοινότητα Βόλου. Η οικογένειά της αλλά και η οικογένεια του Θανάση Γούλα βοήθησαν στη διάσωση των εβραϊκών οικογενειών κατά τη γερμανική κατοχή.
«Νιώθω βαθύτατη συγκίνηση γιατί ο πατέρας μου βρέθηκε εδώ στον Βόλο κυνηγημένος από την πείνα του Πειραιά, από τον λοιμό του 41, μαζί με την μητέρα μου. Με ξεγέννησε ο Κοέν, ο τοπικός Εβραίος γιατρός. Όντας μέλος του ΕΑΜ, ο πατέρας μου πήρε μέρος στη διάσωση των Εβραίων του Βόλου. Μέσα σε μια νύχτα μετακινήθηκε το 65% της εβραϊκής κοινότητας προς τη σωτηρία, δηλαδή στα χωριά του Πηλίου. Όλα έγιναν με τη βοήθεια του ορθόδοξου Μητροπολίτη» δήλωσε η κ. Σαμπαζιώτου.
Η ίδια χαρακτήρισε συγκινητική τη στιγμή και τόνισε ότι όλοι θυμόμαστε το Ολοκαύτωμα. «Θα νόμιζε κανείς ότι επωμιζόμενοι το βάρος της μνήμης, θα ήταν δύσκολο για εμάς. Όμως με το Ολοκαύτωμα δεν συμβαίνει αυτό. Γιατί η μνήμη του συνέχεια αναπαράγεται ιστορικά σαν να είναι ένας ζωντανός οργανισμός.Περνάει από γενιά σε γενιά. Συνέχεια έρχονται καινούργια πράγματα στην επιφάνεια. Η μνήμη παράγει παρηγορητικό λόγο στους ανθρώπους που υπέφεραν. Όπως σε εμάς που είμαστε η δεύτερη και η τρίτη γενιά».
Η κ. Ελένη ανέφερε πως κρατάει ως ενθύμιο από την οικογένειά της το ρολόι του θείου της που χάθηκε στα στρατόπεδα συγκέντρωσης. «Εμείς κρατάμε το τραύμα από όσα ζήσαμε. Ίσως ένα βιβλίο της Άννα Φράνκ, ένα γράμμα από ένα στρατόπεδο, ένα χτενάκι από τα μαλλιά, και εμείς προσωπικά κρατάμε -γιατί χάσαμε δικούς μας ανθρώπους- ένα παλιό ρολόι τσέπης. Ανήκε στον θείο μου Γιώργο που 23 ετών χάθηκε στα στρατόπεδα συγκέντρωσης».
Για την κ. Σαμπαζιώτου το μήνυμα του Ολοκαυτώματος είναι πάντα επίκαιρο.
«Επιστρέφοντας ο πατέρας μου στον Πειραιά, στο μπλόκο της Κοκκινιάς συνέλαβαν τον πατέρα του και τον αδερφό του. Τους οδήγησαν τον έναν στο στρατόπεδο και τον για τον θείο που δεν ξέρουμε που χάθηκε. Το μόνο που μας άφησε ήταν ένα ρολόι τσέπης».
Ερωτηθείσα για τον πατέρα της και για το αν γνωρίζει η ίδια πόσους ανθρώπους βοήθησε να σωθούν, ανέφερε:
«Οι παλιοί αγωνιστές δεν μιλούσαν πολύ για αυτό. Θεωρούσαν ότι η αντίσταση ήταν χρέος και όχι υποχρέωση. Ο πατέρας μου απέφευγε να μιλάει για αυτό. Ό,τι έκαναν το έκαναν σιωπηλά και αθόρυβα. Γι΄αυτό είχε και μεγάλη αξία».
Όπως πρόσθεσε η περίπτωση του Βόλου είναι η εξαίρεση. «Δεν σώθηκαν εδώ πολλές κοινότητες. Οι Εβραίοι της Καρδίτσας, της Ζακύνθου, ένα μέρος των Αθηνών και την κοινότητα του Βόλου. Για να διασωθούν όμως συνεργάστηκαν ο Μητροπολίτης Ιωακείμ, ο ραβίνος Πασάχ, οι αντιστασιακές οργανώσεις του Πηλίου. Μαζί έκαναν το θαύμα να μετακινήσουν το 65% της εβραϊκής κοινότητας του Βόλου κάτω από τη μύτη των Γερμανών μέσα σε μια νύχτα. Αυτό το παράδειγμα πρέπει να μπει σε σχολικό βιβλίο ιστορίας».
H εκδήλωση πραγματοποιήθηκε στην αίθουσα του ΤΕΕ Μαγνησίας παρουσία πλήθος κόσμου και εκπροσώπων τοπικών και αρχών της πόλης. Προηγήθηκε επιμνημόσυνη δέηση και κατάθεση στεφάνων στο Μνημείο του Ολοκαυτώματος, στην πλατεία Ρήγα Φεραίου.
Σε δηλώσεις του ο πρόεδρος της Ισραηλικής Κοινότητας Βόλου Μαρσέλ Σολομών σημείωσε πως το μήνυμα της σημερινής ημέρας είναι να μην ξεχνάμε τα αθώα θύματα του Ολοκαυτώματος. «Στόχος των εκδηλώσεων είναι όχι το μίσος αλλά να αναδειχθεί το κακό για να μην ξαναγίνει» είπε χαρακτηριστικά.
