Ο Διαμαντής Κομβόπουλος, είναι καθηγητής στο Ζωγράφειο Λύκειο της Κωνσταντινούπολης, ενός εκπαιδευτικού ιδρύματος που ιδρύθηκε το 1893 μετά από δωρεές του Χριστάκη Ζωγράφου γι αυτό και δόθηκε το όνομα του στη Σχολή η οποία παλιότερα ονομαζόταν Σχολή της Παναγιάς, επειδή για ένα διάστημα είχε φιλοξενηθεί σε κελιά του Ναού της Παναγίας , στην ενορία την οποία ανήκει και το σχολείο.
Στο απόγειο της λειτουργίας του έφτασε να αριθμεί 720 μαθητές και μαθήτριες ήταν το 1962, όταν προσέθεσαν ορόφους για να μπορέσει να στεγάσει τις τάξεις όπου θα σπούδαζαν οι μαθητές. Το 1964, όμως, με τις απελάσεις των Ελλήνων, σημειώθηκε κατακόρυφη πτώση του αριθμού των μαθητών, όπου από 700 μαθητές έφτασε τους 70 και σήμερα έχει 53 μαθητές.
Η Σχολή λειτουργεί ως Γυμνάσιο Λύκειο, τέσσερις τάξεις Γυμνάσιο και τέσσερις τάξεις Λύκειο . Οι επιδόσεις των μαθητών είναι αρκετά καλές , σχεδόν 100% σημειώνεται απορρόφηση των μαθητών στα εκπαιδευτικά ιδρύματα. «Σπουδάζουν μαθητές με καταγωγή από την Πόλη, την Αντιόχεια και από την Ελλάδα, οι γονείς των οποίων ζουν στην Κωνσταντινούπολη. Οι Ελλαδίτες μαθητές έρχονται και δίνουν εξετάσεις με τους ομογενείς μαθητές στην Ελλάδα και συνεχίζουν τις σπουδές τους σε Ελληνικά Πανεπιστήμια, αυτό το δικαίωμα το έχουν και οι δικοί μας μαθητές, τα τελευταία χρόνια, όμως, με τις υποτροφίες που εξασφάλισε ο διευθυντής μας, ο κος Γιάννης Δερμιτζόγλου προτιμούν τα παιδιά να σπουδάζουν στα ανώτερα εκπαιδευτήρια της Τουρκίας. Αυτός ήταν ο στόχος μας, να κρατήσουμε δηλαδή τους μαθητές στον τόπο τους για να μην έχουμε αυτή την αφαίμαξη που ζούσαμε κατά καιρούς.» εξηγεί ο κος Κομβόπουλος.
«Η Ελλάδα να δώσει μεγαλύτερη έμφαση στην ιστορία της Κωνσταντινούπολης»
Τα τελευταία 7 χρόνια η Σχολή διοργανώνει Λογοτεχνικά Συνέδρια με την στήριξη των Εκπαιδευτηρίων Μαντουλίδη. « Έρχονται αρκετοί επισκέπτες από την Ελλάδα. Είναι πολύ σημαντικό να επισκέπτονται τα σχολειά μας. Νιώθουμε έτσι την συμπαράσταση των Ελλαδιτών φίλων μας, αλλά και επωφελούνται και εκείνοι μαθαίνοντας για την ιστορία τους, η οποία πάντα τις ρίζες της τις έχει στην Κωνσταντινούπολη, δεν διδάσκεται, όμως, όπως θα έπρεπε από τα βιβλία.» δηλώνει ο έμπειρος εκπαιδευτικός και σημειώνει πως « Από την Ελλάδα αυτό που θα περιμέναμε θα ήταν να δώσει μεγαλύτερη έμφαση στην ιστορία της Κωνσταντινούπολης στην σύγχρονη εποχή και να υπάρχουν κάποιες σελίδες για τους εναπομείναντες Έλληνες και τον αγώνα που δίνουν για την διατήρηση του στοιχείου.»
«Θα ήταν πολύ σημαντικό για μας η επαναλειτουργία της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης»
Όσον αφορά στα δικά τους συναισθήματα; « Εμείς εκεί γεννηθήκαμε, εκεί μεγαλώσαμε. Το βλέπουμε ως τόπο μας.» δηλώνει και σημειώνει «Δεν νιώθουμε μια ιδιαιτερότητα. Αυτό που μας δυσκόλευε κατά περιόδους, δεν το ζούμε πολύ έντονα τα τελευταία χρόνια, ήταν ότι όποτε υπήρχε ένταση μεταξύ των δύο χωρών, αυτός που πλήρωνε ήταν η Ομογένεια. Αυτό μας δυσκόλεψε πολύ κι αυτή ήταν η αιτία της συρρίκνωσης μας. Τα τελευταία χρόνια πιέσεις δεν δεχόμαστε, αλλά ως ομογενείς αυτό που θα ήταν πολύ σημαντικό για μας θα ήταν η επαναλειτουργία της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης. Πράγμα που θεωρείται από την Κυβέρνηση ότι είναι ένα αντιστάθμισμα προσπαθεί να αποκομίσει οφέλη για την μουσουλμανική μειονότητα που υπάρχει στην χώρα, εμείς αυτόν τον συμψηφισμό δεν τον δεχόμαστε.»
«Ως Ομογένεια πάντα ήμασταν θύματα στις σχέσεις των δύο χωρών.»
Τέλος, όπως τονίζει ο κος Διαμαντής Κομβόπουλος «ως Ομογένεια πάντα ήμασταν θύματα στις σχέσεις των δύο χωρών. Θέλουμε να απαλλαγούμε από αυτό το βάρος και ως Ομογένεια να αναγνωρίζονται τα ανθρώπινα δικαιώματα που έχουμε και να μας επιστραφούν πράγματα που αδίκως μας αφαιρέθηκαν. Ομολογούμε ότι τα τελευταία χρόνια είναι καλές οι σχέσεις μας και μας βοηθούν στα διάφορα προβλήματα μας, δεν έχουμε κάποιο πρόβλημα ιδιαίτερα. Είναι θεσμικά τα ζητήματα που τίθενται, προσωπικά προβλήματα δεν υπάρχουν καθόλου, μ’ αυτόν τον τρόπο προχωρούμε.»
Φώτο: Ο Διαμαντής Κομβόπουλος, καθηγητής στο Ζωγράφειο Λύκειο της Κωνσταντινούπολης ρεπορτάζ- κείμενο- φωτογραφία: Μαρία Νικολάου
www.ert.gr
