Έφυγε ο «τερμίτης» της ροκ μπαλάντας και η ΠΟΕΔΗΝ με επίσημη ανακοίνωσή της δήλωσε πως εάν υπήρχε ασθενοφόρο στο Κέντρο Υγείας Αλμυρού, για να τον μεταφέρει άμεσα στο Νοσοκομείο, θα ζούσε. Οι γιατροί δήλωσαν στη «Θ», πως ο θάνατος είχε περιέλθει 2,5 ώρες πριν την μεταφορά του στο Νοσοκομείο και ταυτόχρονα ξέσπασε ένας «πόλεμος» μεταξύ ΕΚΑΒ και ΠΟΕΔΗΝ με την δεύτερη να κατηγορείται για τυμβωρυχία. Σαφέστατα οι γιατροί στο νοσοκομείο και οι οδηγοί ή οι διασώστες του ΕΚΑΒ γνωρίζουν καλύτερα τα γεγονότα, από την ΠΟΕΔΗΝ και η «σπέκουλα» πάνω από τον νεκρό είναι ντροπιαστική. Το μεγάλο ζήτημα όμως παραμένει και βασανίζει και «πονάει». Γιατί ο Λαυρέντης μπορεί να «έφυγε» γεμάτος από αγάπη και αναγνώριση στον ύπνο του, αλλά η συζήτηση δεν πρέπει να απομακρυνθεί από την τριτοκοσμική εικόνα που παρουσιάζει ο τομέας της υγείας στη Νοτιοδυτική Μαγνησία. Είναι αδιανόητο το γεγονός ότι δεν υπήρχε νυχτερινή βάρδια ασθενοφόρου στον Αλμυρό, είναι αδιανόητο να μην υπάρχει απινιδωτής στον Πτελεό. Είναι φρικιαστικό να μεταφέρονται οι άνθρωποι επάνω σε καρότσες από αγροτικά, στο Νοσοκομείο και το Κέντρο Υγείας. Η κατάσταση είναι απελπιστική. «Αφήστε τα όλα για αύριο. Σήμερα ο «Τιτανικός» του Λαυρέντη μας πήρε όλους μαζί του στο βυθό», θα απαντήσει ενδεχομένως κανείς. Το αύριο όμως θα είναι ίδιο με το χθες… θα είναι ίδιο με το σήμερα και θα «μετράμε» απώλειες όσο το μεγάλο αυτό ζήτημα μπαίνει κάτω από το χαλί.
ΚΑΤ. ΤΑΣ