Υπερπαραγωγή πτυχιούχων, αλλά όχι τεχνιτών παρατηρείται στη Μαγνησία με τον πρόεδρο της ΟΕΒΕΜ κ. Τρύφωνα Πλαστάρα να τονίζει ότι οι ελλείψεις σε εξειδικευμένο προσωπικό σε βιοτεχνίες και βιομηχανίες του Βόλου, οι οποίες έχουν και εξαγωγική δραστηριότητα είναι μεγάλες- αγγίζουν το 60% – και δεν υπάρχει ανταπόκριση από εργαζόμενους να απασχοληθούν. «Η αγορά θα μείνει με τους ανειδίκευτους εργάτες», δηλώνει.
Η ΟΕΒΕΜ καταγράφει σε πολλές εταιρίες έλλειψη προσωπικού τεχνικών δεξιοτήτων, απαιτούμενης εμπειρίας, προσωπικών δεξιοτήτων, και έλλειψη διαθέσιμων υποψηφίων για εργασία. Αυτοί είναι οι κύριοι παράγοντες που αναφέρουν οι εργοδότες ως αιτίες δυσκολίας κάλυψης θέσεων εργασίας.
«Στο νέο περιβάλλον, είναι πολύ σημαντική η διατήρηση υψηλών επιπέδων ποιότητας σε όλες τις τεχνικές δραστηριότητες, όπως για παράδειγμα στους τομείς του μετάλλου, τορναδόροι, μονταδόροι, φρεζαδόροι, εναερίτες, αλουμινοσιδηροκατασκευαστές, ναυπηγοεπισκευαστές, ξύλου – σκαλιστές, κατασκευαστές, μοδελάδες κ.τ.λ. – ηλεκτρολογικών και υδραυλικών υπηρεσιών κ.τ.λ.
Αν όλες αυτές οι δραστηριότητες δεν υλοποιηθούν βάσει προδιαγραφών και σωστής εργασιακής εμπειρίας, τότε μοιραία τα αποτελέσματα θα είναι αρνητικά με αντίκτυπο σε ολόκληρη την κοινωνία. Οι τομείς των κατασκευών, μεταποίησης και υπηρεσιών είναι σοβαροί και σοβαρά πρέπει να αντιμετωπίζονται. Η έλλειψη ειδικευμένου προσωπικού είναι πραγματικό πρόβλημα που δυστυχώς στις μέρες μας, αυξάνεται ραγδαία με ανυπολόγιστες συνέπειες για το σήμερα και κυρίως το αύριο της τοπικής μας και όχι μόνο οικονομίας .
Η παιδεία, η εκπαίδευση και η κοινωνία πρέπει να δώσουν σημασία και όχι να τον αντιμετωπίζει με σνομπισμό και περιφρόνηση. Ολόκληρες αξιοζήλευτες καριέρες μπορούν να κτιστούν αν δούμε το θέμα στις σωστές του διαστάσεις. Στο εξωτερικό, σε αναπτυγμένες κοινωνίες, ένας τεχνίτης μπορεί να ανέβει την επαγγελματική σκάλα και να φτάσει σε θέσεις συμβούλου στις εταιρείες του τομέα του σε όλο το φάσμα της βιομηχανίας ή ακόμα με σωστή εκπαίδευση και επιμόρφωση να γίνει εκτελεστικός διευθυντής σε έναν όμιλο εταιρειών και να θεωρείται μάλιστα και αυθεντία. Εδώ κυριαρχεί ο σνομπισμός, σε επαγγέλματα προσοδοφόρα», τόνισε.
Οι θέσεις εργασίας είναι ανοιχτές
Στις βιομηχανίες και βιοτεχνίες μετάλλου, εξειδικευμένοι τεχνίτες, ηλεκτρολόγοι, ξυλουργοί, συγκολλητές, κτίστες, υδραυλικοί, λείπουν από την αγορά, η οποία αγορά τους αναζητά και τους αμείβει σωστά. Δεν είναι άλλωστε μακριά μας οι ΒΙ.ΠΕ, το ΒΙΟ.ΠΑ. και οι λοιπές επιχειρήσεις που οι ιδιοκτήτες τους είναι άτομα που ξεκίνησαν από το μηδέν και εν μέσω κρίσης άντεξαν και το παλεύουν.
Είναι άτομα που απέκτησαν, στην εποχή τους, τα δικά τους ξεχωριστά, διαφορετικά, εξειδικευμένα χαρακτηριστικά. Οι εξειδικευμένοι αυτοί τεχνίτες, δεν έμειναν ποτέ άνεργοι και δεν προβλέπεται να μείνουν ποτέ, καθώς παραμένουν περιζήτητοι» σημειώνει. Στον αντίποδα η αναμονή για διορισμό στη δημόσια εκπαίδευση προσεγγίζει τη δεκαπενταετία.
Ψήφος εμπιστοσύνης στην τεχνική εκπαίδευση
Η πραγματική αγορά του Νομού πρέπει και θέλει να δώσει ψήφο εμπιστοσύνης στην τεχνική επαγγελματική εκπαίδευση, καθώς ακόμη και οι απόφοιτοι των Επαγγελματικών Λυκείων (ΕΠΑΛ), αντί να ακολουθήσουν προγράμματα μαθητείας και επαγγελματικής κατάρτισης εναρμονισμένα με τις ανάγκες της οικονομίας, και τις απαιτήσεις της αγοράς, ωθούνται στα πανεπιστήμια.
Οι απόφοιτοι, των οποίων οι σπουδές έχουν ως φυσική συνέχεια ένα τμήμα ΤΕΙ της ειδικότητας που ακολουθούν στο ΕΠΑΛ, εισάγονται σε πανεπιστήμιο.
Την ίδια στιγμή ΙΕΚ, Μαθητεία, Επαγγελματικές Σχολές του ΟΑΕΔ συγκροτούν έναν χώρο δαιδαλώδη και μη ελκυστικό για τους μαθητές, σε μία κοινωνία που έτσι κι αλλιώς το όραμα για το πτυχίο δεν έχει ατονήσει.
«Θεωρώ ότι είναι λάθος ο σχεδιασμός του υπουργείου Παιδείας. Οφείλουμε να δώσουμε βάρος στην εκμάθηση μέσα στην επιχείρηση, και όχι στη θεωρητική προετοιμασία σε ένα εργαστήριο. Πρέπει να επανέλθει το σύστημα της παρακολούθησης των μαθημάτων με πρωινή εκπαίδευση σε πραγματικές συνθήκες, μέσα στις εταιρείες.
Δεν χρειάζεται να είναι κανείς εμπειρογνώμονας σε συστήματα επαγγελματικής εκπαίδευσης και κατάρτισης. Τα αποτελέσματα του μηχανισμού διάγνωσης αναγκών εργασίας τα γνωρίζουμε και πρέπει να αποτελούν τη βάση για τη δημιουργία ειδικοτήτων σε ΕΠΑΛ και ΙΕΚ. Εμείς βεβαίως επιμένουμε να δημιουργηθούν τεχνικές σχολές. Αντιλαμβάνεστε ότι οι εταιρείες του μετάλλου και πολλές άλλες ζητούν τεχνικό προσωπικό και είναι αδύνατον να βρεθεί σε έναν Νομό με τόση μεγάλη ανεργία, όταν δεν προσφέρουν εργασία part time, αλλά κανονικές αποδοχές με πλήρη απασχόληση. Δυστυχώς η επιλογή επαγγελματικών περιγραμμάτων που πρέπει να προσφέρονται ως ειδικότητες μαθητείας, δεν εναρμονίζεται ακόμη συστηματικά με τις ανάγκες της αγοράς εργασίας.
Παρότι στην Ελλάδα οδηγούμαστε σε ένα μοντέλο που βασίζεται κυρίως στην εκπαίδευση στο σχολείο, στην Ευρώπη έχει υιοθετηθεί το δυικό σύστημα, κατά το οποίο το 60% του προγράμματος σπουδών οργανώνεται σε επιχείρηση, με την οποία ο σπουδαστής υπογράφει συμβόλαιο. Γερμανία, Αυστρία, Ελβετία έχουν παράδοση στο σύστημα, το οποίο ήδη εφαρμόζεται σε Ισπανία και Πορτογαλία. Οι πλέον φανατικοί του δυικού συστήματος είναι οι Δανοί, όπου το 85% των σπουδών γίνεται στην επιχείρηση, ενώ εάν δεν έχει υπογραφεί συμβόλαιο μαθητείας, ο σπουδαστής δεν μπορεί να παρακολουθήσει την επαγγελματική εκπαίδευση. Δεν ζητάμε να ανακαλύψουν την Αμερική αλλά να αντιγράψουν πετυχημένα μοντέλα.
Η ανάπτυξη των τεχνικών δεξιοτήτων προϋποθέτει τη στρατηγική επένδυση πόρων σε βάθος χρόνου, με την «on the job» εκπαίδευση να αποτελεί ένα από τα πλέον αποτελεσματικά μέσα. Σε κάθε περίπτωση, το κλειδί της επιτυχίας για κάθε επαγγελματία εντοπίζεται στη διά βίου μάθηση, στην αποτελεσματική, εφαρμογή νέας γνώσης και ευέλικτης προσαρμογής, στο συνεχές μεταβαλλόμενο επιχειρηματικό και εργασιακό περιβάλλον», κατέληξε.
