Τα στοιχεία για την ψυχιατρική νοσηρότητα στη Μαγνησία δείχνουν πως το «φως στο τούνελ» δεν θα υπάρξει, όσο η κρίση διαπερνά οριζόντια τον κοινωνικό ιστό.
Η ανεργία και η φτωχοποίηση εκτόξευσαν τους δείκτες νοσηρότητας και η κρίση απαγόρευσε τις προσλήψεις ψυχιάτρων στο Νοσοκομείο.
Ο αριθμός των περιστατικών που περνούν κάθε εβδομάδα την πόρτα των εξωτερικών ιατρείων του Νοσοκομείου του Βόλου, τρομάζει.
Κάθε εβδομάδα 120 άτομα εξετάζονται από τους γιατρούς και τα 60 είναι νέα περιστατικά, ενώ τα υπόλοιπα αφορούν στο φαινόμενο της «περιστρεφόμενης πόρτας». Τα στοιχεία δείχνουν πως υπάρχει μεγάλη επιβάρυνση στον πληθυσμό σε θέματα ψυχικής υγείας .
Το Νοσοκομείο ασφυκτιά, ενώ χρόνιοι ασθενείς μείωσαν κατά 30% τις επισκέψεις τους στους ιδιώτες γιατρούς και πολλοί πάσχοντες έχουν μειώσει τις δόσεις της φαρμακευτικής θεραπείας τους, είτε γιατί δεν μπορούν να υποστηρίξουν οικονομικά τις θεραπείες, είτε γιατί τα καταθλιπτικά σύνδρομα δεν τους επιτρέπουν να σκεφτούν λογικά.
Ένα μεγάλο ποσοστό των ανθρώπων που πάσχουν από κάποιο χρόνιο σωματικό νόσημα και αναζητούν φροντίδα στο Τμήμα Επειγόντων Περιστατικών του Αχιλλοπούλειου πάσχει από κάποια μείζονα ψυχιατρική διαταραχή, με το ένα τρίτο να παρουσιάζει μείζονα κατάθλιψη και το ένα τέταρτο να παρουσιάζει σοβαρότερες ψυχώσεις. Και αυτά τα περιστατικά που ανακαλύπτονται τυχαία, αντιμετωπίζονται από τους ελάχιστους γιατρούς, στο Αχιλλοπούλειο.
Η ψυχιατρική πτέρυγα λειτουργεί με 14 κρεβάτια και 3 γιατρούς. Άθλος.
Στο τοπίο αυτό θα πρέπει να προστεθεί και ένα πρόβλημα που αναδύεται καθημερινά και δεν είναι άλλο από τον διαρκώς αυξανόμενο αριθμό εισαγγελικών εντολών και ακούσιων νοσηλειών, ο οποίος έχει φθάσει σε ιδιαίτερα υψηλά ποσοστά και αφορά πάνω από το 60% των νοσηλειών στην ψυχιατρική του Νοσοκομείου.
Περιστατικά φθάνουν στον Βόλο μέχρι και από τη Χαλκίδα, με εισαγγελικές εντολές, δείχνοντας πως οι δημόσιες δομές αντιμετωπίζονται σαν τη «Σπιναλόγκα», χωρίς κανείς να εξετάζει το … μετά. Την ίδια ώρα είναι «βαλτωμένη» λόγω της λιτότητας η ψυχιατρική μεταρρύθμιση και δεν υπάρχει ενίσχυση των δημόσιων δομών ψυχικής υγείας. Το σύστημα νοσεί βαριά. Νοσεί περισσότερο από ότι η ίδια η κοινωνία.