Σ’ ένα στοίχημα με τον εαυτό της που κερδήθηκε, παραπέμπει η ευόδωση του συγγραφικού κόπου της Μαρίας Παπαπαναγιώτου. Η κυκλοφορία του πρώτου βιβλίου της με τίτλο «Ροδάνθη. Της Μοίρας μου καμώματα» (εκδόσεις Δερέ), ένα αισθηματικό μυθιστόρημα 416 σελίδων, αποτέλεσε το επιστέγασμα μίας δημιουργικής προσπάθειας που κράτησε λίγο περισσότερο από έναν χρόνο.
Πέρα από την πρωταγωνίστρια, ξεχωριστό ρόλο στην πλοκή κατέχουν οι τρεις Μοίρες. Αν και η υπόθεση εκτυλίσσεται στο σήμερα, η συγγραφέας επιστράτευσε την Κλωθώ, την Άτροπο και τη Λάχεση, τις τρεις θεότητες των αρχαίων Ελλήνων που καθόριζαν το πεπρωμένο των ανθρώπων. Η έμπνευση της Μαρίας Παπαπαναγιώτου να εμπλέξει στην ιστορία τις Μοίρες, είναι ένα από τα δυνατά «χαρτιά» του βιβλίου, το οποίο κυκλοφόρησε τον Οκτώβριο του 2019. Πέρασαν ήδη δεκαέξι μήνες από τότε που η συγγραφέας, η οποία κατάγεται από το Βένετο Πηλίου, πήρε «το βάπτισμα του πυρός» στη συγγραφή. Και οι θετικές κριτικές που έχει αποσπάσει απ’ όσους έπιασαν στα χέρια τους το βιβλίο, είναι η καλύτερη επιβράβευση για τη Βολιώτισσα δημιουργό, που την τελευταία τετραετία εργάζεται στο Αστικό ΚΤΕΛ Βόλου ασκώντας καθήκοντα ελεγκτή και συνοδού.
«Έχω δύο γιους και μία κόρη», εξομολογήθηκε χαμογελώντας η Μαρία Παπαπαναγιώτου, εννοώντας τη Ροδάνθη. «Στην αρχή άρχισα να γράφω για μένα. Ήταν ένας τρόπος να ξεφύγω από την καθημερινότητα. Δεν είχα φανταστεί ότι το χειρόγραφό μου θα κατέληγε να εκδοθεί. Είμαι άνθρωπος που αγαπάει το χιούμορ και προσπαθώ να βλέπω και τη ζωή με πιο αισιόδοξη ματιά. Όταν διαβάζω ένα βιβλίο, δεν θέλω να έχει στενάχωρη υπόθεση. Γι’ αυτό και όταν προέκυψε το γράψιμο στη ζωή μου, υιοθέτησα ένα πιο χαρούμενο ύφος, πρωτίστως για να με ευχαριστεί αυτό που κάνω», παραδέχθηκε στη συνέχεια.
Αναλύοντας δε τον χαρακτήρα της ηρωίδας που έπλασε, τόνισε: «Είναι μία γυναίκα που θέλει να περνάει απαρατήρητη και δεν διεκδικεί πολλά πράγματα. Δεν έχει πολλές παρέες, παρά μόνο μία φίλη που είναι μάλιστα το εντελώς αντίθετο από τη Ροδάνθη. Θα έλεγα πως αυτό είναι ένα κοινό χαρακτηριστικό που έχω με την ηρωίδα, είμαι κι εγώ άνθρωπος χαμηλών τόνων». Για τις Μοίρες, πρόσθεσε δε τα εξής: «Όλοι μας κάποια στιγμή έχουμε αναρωτηθεί: «Όλα σ’ εμένα θα συμβούν;». Από μία συζήτηση με τον σύζυγό μου σκέφτηκα να χρησιμοποιήσω τις Μοίρες. Μία φορά πάντως, για τα «παθήματα» της Ροδάνθης ευθύνεται η Λάχεση, η οποία στο τέλος έστειλε στον δρόμο της ηρωίδας έναν άντρα, βάζοντας τις βάσεις για το happy end που επιφύλαξα στην ιστορία».
Ο τόπος καταγωγής της συγγραφέα, το Βένετο, όπως και αρκετά ακόμη χωριά του Πηλίου, βρήκαν επίσης θέση στο μυθιστόρημα, με τη Μαρία Παπαπαναγιώτου να λέει: «Έγραψα για την Τσαγκαράδα, τη Ζαγορά, το Χορευτό και φυσικά το Βένετο, όπου η Ροδάνθη φιλοξενήθηκε από μία φίλη της».
Αν και οι συνθήκες δεν βοηθούν, αφού λόγω των περιοριστικών μέτρων που ισχύουν τους τελευταίους μήνες, πρόλαβε να κάνει μόλις δύο παρουσιάσεις, μία στον Βόλο και μία στην Αθήνα, δεν παύει να αισιοδοξεί για την επιστροφή στην κανονικότητα: «Ο τελευταίος χρόνος κύλησε αρκετά περίεργα. Η εμφάνιση του κορωνοϊού έχει φέρει τα πάνω-κάτω στις ζωές μας. Ελπίζω κάποια στιγμή να πάψει να συμβαίνει όλο αυτό και να επιστρέψουμε σε κανονικούς ρυθμούς, κάνοντας όσα πράγματα μάς άρεσαν και πριν την πανδημία».
