Στις επετειακές εκδηλώσεις για την επανάσταση της 7ης Μαΐου 1821 στις Μηλιές Πηλίου κατά την εκφώνηση του Πανηγυρικού Λόγου ο πρώην υπουργός και αντιπρόεδρος της Βουλής Γιώργος Σούρλας ανέφερε:
«Την επετειακή αυτή χρονιά που συμπληρώνονται 200 χρόνια από την επανάσταση του 1821 πρέπει να αναδείξουμε γεγονότα και πρόσωπα, που πρωτοστάτησαν, αγωνίστηκαν και θυσιάστηκαν για την απελευθέρωση της πατρίδας.
Γεγονότα, όπως η Επανάσταση της 7ης Μαΐου στο Πήλιο – Θεσσαλία με επικεφαλής τον Άνθιμο Γαζή, επίτροπο της Υπερτάτης Αρχής, της Φιλικής Εταιρίας και τον Γρηγόριο Κωνσταντά να ξεκινά τον επαναστατικό του λόγο, λέγοντας.
«Συμπατριώτες τα βάσανά μας τελείωσαν
Χαίρετε αδελφοί, χαίρετε. Όλο το γένος από άκρον εις άκρον είναι ανάστατον».
Την 7η Μαΐου 1821 ξεκίνησε η Επανάσταση, που στην Μαγνησία, στην Θεσσαλία διήρκεσε εξήντα χρόνια μέχρι την απελευθέρωση του 1881.
Χρειάστηκαν να περάσουν δέκα χρόνια για την ανακήρυξη της ανεξαρτησίας του ελληνικού κράτους (1832) και άλλα πενήντα χρόνια για την απελευθέρωση της Μαγνησίας.
Διατρέχοντας την μακρά αυτή ιστορική διαδρομή των απελευθερωτικών αγώνων αισθάνεσαι συγκίνηση, περηφάνια, θαυμασμό για την αυτοθυσία, την αυταπάρνηση,
και την βαθιά προσήλωση των επαναστατών στα ελληνοχριστιανικά ιδεώδη, την πατρίδα και την ορθοδοξία.
Στις καρδιές των επαναστατών υπήρχαν γραμμένες μόνο δύο λέξεις, δύο προσταγές: Ελευθερία ή θάνατος.
Θάνατος που τροφοδοτεί όμως τους αγωνιστές με δύναμη για την κατάκτηση της ελευθερίας. Όταν αυτό συμβαίνει η ελευθερία αποκτά άλλο νόημα και περιεχόμενο. Ουσιαστικό, ανθρώπινο, ιερό, νόημα ζωής.
Οι συνθήκες που επικρατούσαν στην Θεσσαλία και οι δυσχέρειες, που θα αντιμετώπιζαν οι Έλληνες με τον ξεσηκωμό κατά των Τούρκων, ήταν γνωστές στους οπλαρχηγούς και ιδιαίτερα στον Άνθιμο Γαζή, που είχε το γενικό πρόσταγμα για την προετοιμασία και τη διεξαγωγή του επαναστατικού αγώνα στη Θεσσαλομαγνησία.
Ωστόσο, εκτιμώντας την ανάγκη στήριξης και συνδρομής στην επανάσταση, καθώς και την ανάγκη συστράτευσης όλων στον ιερό σκοπό, κάλεσαν στις 7 Μαΐου τους Μαγνησιώτες σε ένοπλο αγώνα εναντίον των κατακτητών.
Παρά την αρνητική έκβαση η Επανάσταση υπήρξε ιστορικό ορόσημο συνέβαλε στην συνολικότερη προσπάθεια των απελευθερωτικών αγώνων για την Ελλάδα.
Ο ξεσηκωμός στην Μαγνησία υποχρέωσε τα στρατεύματα του Δράμαλη να καθηλωθούν στις περιοχές της εξέγερσης και να καθυστερήσουν σχεδόν δυόμισι μήνες τη μετάβασή τους στον Μοριά και την Ρούμελη για την καταστολή εκεί της επανάστασης.
Με την καθυστέρηση αυτή δόθηκε χρόνος στον Κολοκοτρώνη και άλλους οπλαρχηγούς να οργανώσουν καλύτερα τις δυνάμεις τους.
Οι επαναστάτες που κράτησαν ελεύθερες τις περιοχές στο Τρίκερι, Αργαλαστή, Λαύκο και Προμύρι καθυστέρησαν την μετάβαση των δυνάμεων του Κιουταχή στην Πελοπόννησο.
Η κήρυξη της επανάστασης της 7ης Μαΐου για την απελευθέρωση της Μαγνησίας αποδείχθηκε αναγκαία και χρήσιμη ιδίως για τη στήριξη στους μαχόμενους Έλληνες άλλων περιοχών.
Επομένως, όσοι επέκριναν εκείνους που πρωτοστάτησαν στην επανάσταση της 7ηςΜαΐου, και ιδιαίτερα τον Άνθιμο Γαζή, τελικά βιάστηκαν να εξαγάγουν συμπεράσματα και σίγουρα τους αδίκησαν.
Τους δικαίωσε όμως η ιστορία και τους κατέταξε στο πάνθεον των μεγάλων ηρώων και αγωνιστών.
Σ’ εμάς απομένει πλέον να εκφράζουμε την ευγνωμοσύνη μας και να τους τιμούμε, σεβόμενοι το πατριωτικό τους καθήκον και την θυσιαστική προσφορά τους.
Υπέστησαν τα πάνδεινα, λεηλασίες, εμπρησμούς, ασύλληπτες θηριωδίες, σφαγές συζύγων και ανηλίκων όπως στο Βελεστίνο, στο Προμύρι, στην Μακρινίτσα.
Δεν κάμφθηκαν όμως. Συνέχισαν τους αγώνες με τα επαναστατικά κινήματα του 1823, 1854 και του 1878.
Η επανάσταση του 1878, παρά την ανεπιτυχή της έκβαση, έστειλε μηνύματα προς κάθε κατεύθυνση ότι οι Έλληνες, όσοι ήταν ακόμη υπόδουλοι, ήσαν αποφασισμένοι να ανακτήσουν την ελευθερία τους με κάθε θυσία.
Τα μηνύματα αυτά έφθαναν βέβαια και σε όλους εκείνους, που συμμετέσχαν την χρονιά εκείνη στο Συνέδριο του Βερολίνου για τη λήψη καίριων για τον Ελληνισμό εθνικών αποφάσεων, όπως αυτή της προσάρτησης της Θεσσαλίας και μέρους της Ηπείρου στην ελεύθερη Ελλάδα.
Εκείνο που προέχει σήμερα, που γιορτάζουμε τα 200 χρόνια από την Επανάσταση του 1821, είναι να προβούμε σε μια αντικειμενική αποτίμηση των ιστορικών γεγονότων που διαδραματίστηκαν, με την απόσταση πλέον του ιστορικού χρόνου.
Να δούμε τι πετύχαμε και τι χάσαμε, όχι μόνο τοπικά στην Μαγνησία, αλλά γενικότερα ως έθνος.
Τι πράξαμε και τι παραλείψαμε; Ποια ήταν τα προτερήματα και ποια τα μειονεκτήματά μας στην εθνική αυτή προσπάθεια; Να διδαχθούμε πώς πρέπει να προσδιορίζουμε την ατομική μας συμπεριφορά και την συλλογική μας δράση προπαντός σε μείζονος σημασίας εθνικά ζητήματα.
Οι θρίαμβοι να μας εμπνέουν και οι τραγωδίες και τα λάθη να μας διδάσκουν.
Δεν αρκεί μόνο να γνωρίζουμε, για να γιορτάζουμε «την ανέγερση του πεπτωκότος έθνους», όπως γράφει ο ιστορικός της Επανάστασης Σπυρίδων Τρικούπης.
Χρειάζεται πρωτίστως να ανταποκριθούμε στις προσδοκίες εκείνων που αγωνίστηκαν και έδωσαν τη ζωή τους για μια ελεύθερη Ελλάδα.
Να κρατήσουμε όρθια και περήφανη την σύγχρονη Ελλάδα στην Ευρώπη και στην διεθνή κοινότητα, ιδίως σε κρίσιμες εθνικά, όπως σήμερα, περιόδους.
Κάθε ιστορική αναδρομή σηματοδοτεί τον επαναπροσδιορισμό της θέσης της χώρας στο εθνικό και το υπερεθνικό περιβάλλον.
Έχουμε χρέος να αναδείξουμε με τον προσήκοντα σεβασμό τους πρωτεργάτες στους απελευθερωτικούς αγώνες.
Οφείλουμε να τιμήσουμε τους ενάρετους, τους πατριώτες.
Να μάθουν οι νέοι μας την ιστορία τους για τις θυσίες των προγόνων και να αισθανθούν περήφανοι για την καταγωγή τους.
Πρέπει να συναισθανθούμε όλοι μας ότι προέχει το καθήκον για την πατρίδα και το έθνος.
Να αντιληφθούμε ότι ο αγώνας για την ελευθερία, την κοινωνική δικαιοσύνη, την ανθρώπινη αξιοπρέπεια και την ισοτιμία δεν τελείωσε.
Τώρα, που οι διεθνείς εξελίξεις προσδίδουν άλλη διάσταση στην έννοια του έθνους πρέπει περισσότερο από κάθε άλλη φορά να χαράξουμε τα σύνορα της πατρίδας πέρα από τον χάρτη και στην καρδιά μας.
Τον δρόμο αυτό τον φωτίζουν ιστορικά γεγονότα, όπως αυτό της 7ης Μαΐου 1821.
Οι κορυφαίοι του νεοελληνικού Διαφωτισμού από την Μαγνησία, ο Ρήγας Βελεστινλής, οι Μηλιώτες Άνθιμος Γαζής, Γρηγόριος Κωνσταντάς, Δανιήλ Φιλιππίδης και ο Στέφανος Κομμητάς από τους Κωφούς του Αλμυρού.
Ας κρατήσουμε κοντά μας τα πιο φωτεινά στοιχεία του αγώνα για ελευθερία και αξιοπρέπεια. Ας τα ενσωματώσουμε στο σήμερα για ένα καλύτερο αύριο».
