Οι πυρκαγιές στην Εύβοια ρήμαξαν χιλιάδες στρέμματα πευκοδάσους στo βόρειο τμήμα του νησιού, πλήττοντας παράλληλα μεγάλο αριθμό μελισσοκόμων που είχαν τα μελίσσια τους σε περιοχές που έγιναν στάχτη. Η καταστροφή θέτει ζήτημα επιβίωσης πολλών επαγγελματιών και στη Μαγνησία, σύμφωνα με τον κ. Ιωάννη Μαργαρίτη, πρόεδρο του Αγροτικού Μελισσοκομικού Συνεταιρισμού Βόλου, ο οποίος επισήμανε ότι θα χρειαστούν πολλά χρόνια για να επουλωθούν οι πληγές στα δάση της Βόρειας Εύβοιας.
Ο αποδεκατισμός χιλιάδων μελισσιών είναι γεγονός και η φετινή παραγωγή πευκόμελου, που αντιπροσωπεύει σχεδόν το 80% της συνολικής ποσότητας μελιού που διακινείται στο εμπόριο, τινάχτηκε στον αέρα. Το πλήγμα είναι τεράστιο, αναφέρει ο πρόεδρος του Συνεταιρισμού, ο οποίος τόνισε πως πολλοί μελισσοκόμοι κινδυνεύουν να απωλέσουν το εισόδημά τους. Χιλιάδες πεύκα έγιναν παρανάλωμα του πυρός και η καταστροφή του οικοσυστήματος συμπαρασύρει τη βιομηχανία μελιού, αφού ο κύκλος παραγωγής διαλύθηκε για τους νομάδες παραγωγούς που είδαν τα μελίσσια τους να καίγονται.
«Ο συνεταιρισμός αριθμεί 70 μέλη περίπου και οι πιο πολλοί πηγαίναμε τα μελίσσια μας στην Εύβοια, όπως και το σύνολο σχεδόν των παραγωγών μελιού στη Μαγνησία που ανέρχονται σε εκατοντάδες», είπε ο κ. Μαργαρίτης. «Κάθε χρόνο τέτοια εποχή ήμασταν στην Εύβοια και μετά ξαναπηγαίναμε τον Σεπτέμβριο, για να κάνουμε τον τρύγο. Έχω μιλήσει ήδη με αρκετούς συνεταιριστές, τουλάχιστον 20, οι οποίοι έπαθαν ζημιά από τις πυρκαγιές και ανέφεραν ότι τα μελίσσια τους υπέστησαν ολοκληρωτική καταστροφή. Από το Βελεστίνο ένας έχασε εκατό μελίσσια, από τη Βυζίτσα κάποιος άλλος έχασε τριάντα μελίσσια. Όλοι μετρήσαμε απώλειες», πρόσθεσε έπειτα ο μελισσοκόμος από το Ανήλιο, ο οποίος το μακρινό 2002 είχε δει πολλά μελίσσια του να καίγονται στις πυρκαγιές της Χαλκιδικής. «Τότε έχασα 100 μελίσσια και τα τελευταία 18 χρόνια πήγαινα ανελλιπώς στην Εύβοια», παραδέχθηκε.
Οι αποζημιώσεις που θα δοθούν κάποια στιγμή από τον ΕΛΓΑ – υπό την απαραίτητη προϋπόθεση οι παραγωγοί να είχαν υποβάλει δηλώσεις ΟΣΔΕ σύμφωνα με τον πρόεδρο – μοιάζουν με… σταγόνα στον ωκεανό. «Χθες (σ.σ. προχθές) επικοινώνησα με τον ΕΛΓΑ στη Λάρισα, αλλά ακόμη τίποτα δεν είναι σίγουρο, πέρα από το ότι θα δικαιούνται αποζημίωση μόνο όσοι είχαν κάνει δηλώσεις ΟΣΔΕ», είπε ο κ. Μαργαρίτης, ο οποίος ανέφερε ότι το κόστος μίας καλής κυψέλης με το σμήνος των μελισσών μπορεί να φτάσει μέχρι και τα εκατόν πενήντα – διακόσια ευρώ.
Το μεγαλύτερο πρόβλημα που προκύπτει, έχει να κάνει με το γεγονός ότι οι μελισσοκόμοι της περιοχής δεν έχουν πλέον πού να πάνε τα μελίσσια τους: «Οι πιο πολλοί δουλεύουμε πευκόμελο, που αντιστοιχεί στο 80% της συνολικής παραγωγής. Πέρυσι τέτοιο καιρό, το φέριμποτ από Γλύφα δεν μας χωρούσε όλους. Τα δρομολόγια ήταν πλήρη με μελισσοκομικά από Μαγνησία και την υπόλοιπη Θεσσαλία. Τώρα, τα πευκοδάση που αποτεφρώθηκαν στην Εύβοια μάς απειλούν με αφανισμό. Δεν έχουμε πού να πάμε πλέον. Στην Εύβοια έμεινε άθικτο ένα μικρό κομμάτι στην περιοχή της Αγίας Άννας, αλλά το θέμα είναι ποιος θα πρωτοπάει εκεί. Είναι και οι ντόπιοι μελισσοκόμοι, μην το ξεχνάμε αυτό. Απομένουν μόνο η Χαλκιδική και η Θάσος, αλλά δεν είναι εύκολα προσβάσιμες. Για έναν μικρό παραγωγό είναι ασύμφορο οικονομικά να πάει τόσο μακριά. Πολλοί θα αναγκαστούν να εγκαταλείψουν το επάγγελμα και λύση στον ορίζοντα δεν βλέπω. Μαζί με όσους έχασαν τις περιουσίες τους στην Εύβοια, όπου τρώγαμε κι εμείς ψωμί πηγαίνοντας εκεί τα μελίσσια, καταστραφήκαμε και εμείς μαζί τους».
