Χωρίς πολεοδομικό σχεδιασμό εξακολουθεί να βρίσκεται το 70% της Μαγνησίας, 19 χρόνια μετά την εφαρμογή της νομοθεσίας. Τα γενικά πολεοδομικά σχέδια και τα σχέδια οικιστικής οργάνωσης έχουν μείνει στα χαρτιά, καθώς οι Δήμοι αρνούνται να τα προχωρήσουν, παρότι έχουν χρηματοδοτηθεί και οι μελέτες ανατέθηκαν.
Οι ίδιοι, όμως, οι Δήμοι είτε αρνούνται να επικυρώσουν τις προδιαγραφές, γιατί η εκτός σχεδίου δόμηση πρέπει να απαγορευθεί είτε δεν συμφωνούν με τις επιβαλλόμενες αλλαγές. Με την απουσία πολεοδομικού σχεδιασμού δεν υφίστανται και οι απορίες για τους λόγους που πνιγόμαστε πότε σε μια «κουταλιά νερό» και πότε από έντονα καιρικά φαινόμενα.
Χαοτικές διαδικασίες, απουσία πολιτικής βούλησης, έλλειψη συντονισμού ανάμεσα στους εμπλεκόμενους, άρνηση της αυτοδιοίκησης για τον χωροταξικό σχεδιασμό βρίσκονται πίσω από την τραγική υστέρηση του πολεοδομικού σχεδιασμού.
Από 18 σχέδια που χρηματοδοτήθηκαν στη Μαγνησία πολεοδομικό σχεδιασμό απέκτησε ο Βόλος, η Αγχίαλος, η Μακρινίτσα, ο Πτελεός, ο Αλμυρός και το Τρίκερι (αναγκαστικά, καθώς το σχέδιο αποτελούσε βασική προϋπόθεση για την έγκριση δόμησης του Αλατά).
Η Μαγνησία δεν έχει σχέδια οικιστικής οργάνωσης, γιατί φρόντισαν να μην τα θεσμοθετήσουν.
Ο πολεοδομικός σχεδιασμός στον Νομό παραμένει πολύπλοκος, δυσλειτουργικός και με μικρή εφαρμοσιμότητα, καθώς οι μελέτες είναι στα συρτάρια και για λόγους πολιτικής ψηφοθηρίας δεν προωθούνται.
Όταν ανατέθηκαν τα Γενικά Πολεοδομικά και τα Σχέδια Οικιστικής Οργάνωσης που είναι περισσότερα από 18 στη Μαγνησία, με χρηματοδότηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όλοι οι μελετητές έθεσαν ζήτημα με την κατάργηση των παρεκκλίσεων. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα οι δήμαρχοι να σταματήσουν όλα τα πολεοδομικά σχέδια και να μην τα ολοκληρώσουνε.
Ο πολεοδομικός σχεδιασμός στη Μαγνησία είναι προβληματικός.
Ακόμα και το ΓΠΣ του Βόλου και τα σχέδια οικιστικής οργάνωσης που εγκρίθηκαν δεν έχουν εξετάσει με σοβαρότητα τα θέματα των πλημμυρικών φαινομένων και οι προδιαγραφές για τα ρέματα και δεν λήφθηκαν υπόψη. Η δόμηση δεν απομακρύνθηκε από τα ρέματα, δεν περιλήφθηκαν ζώνες πρασίνου και πολλά ακόμα κριτήρια προστασίας.
Είμαστε στον «αέρα» και δεν θα ευθύνεται κανείς άλλος, εκτός από εμάς, για ό,τι μας συμβεί.
