Πολιτικοί εγωισμοί, προσωπικές στρατηγικές φιλοδοξίες, σουρεαλιστικές εικόνες από σακουλίτσες με ρύζια, μακαρόνια και πελτέδες που παραδίδονται on camera σε πληβείους και δηλώσεις πολιτικών στελεχών αδιάφορων και άσχετων με την οικονομία στη δυσκολότερη εποχή, συνθέτουν το σκηνικό στη Μαγνησία. Το 2020 άφησε «πίσω» κυριολεκτικά 25.500 ανέργους. Λοίμωξη βαριά, χειρότερη από τον κορωνοϊό. Το οικονομικό μέλλον, άδηλο και σκοτεινό σε έναν Νομό με ανυπαρξία πολιτικού κεφαλαίου.
Ο αριθμός των 25.000 ανέργων σοκάρει μόνο εκείνους που αντιλαμβάνονται πως πίσω του βρίσκονται άνθρωποι που οι οικογένειές τους βιώνουν ακραία έλλειψη αγαθών, χρημάτων, εμπιστοσύνης στον εαυτό τους.
Η ανεργία είναι η «σφαγή» ενός πληθυσμού, που δεν θέλει να ικανοποιήσει τις επιθυμίες του ευ ζην, αλλά ανάγκες επιβίωσης.
Η πολιτική αφλογιστία είναι εκείνη που διαμορφώνει αυτό το τελματωμένο κοινωνικό τοπίο. Και οι ίδιοι άνθρωποι που το διαμορφώνουν είναι οι ίδιοι που καθημερινά αυτοθαυμάζονται με προσωπικά τους συγγράμματα για τις μεγάλες τους «παρεμβάσεις» και τις φιλανθρωπίες. Βουλευτές, δήμαρχοι, στελέχη και ανθυποστελέχη. Πρόσωπα που το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι η υποτροφία στα media – κομπάρσους… με το αζημίωτο. Ικανοί για όλα μόνο σε ό,τι αφορά στην επαρχιώτικου τύπου προσωπική τους προσβολή.
Με ανευθυνότητες, εγωκεντρική μικρόνοια, και προχειρότητες σκαρφίζονται καθημερινά ανύπαρκτες επιτυχίες και ανύπαρκτα δήθεν κατορθώματα για χρηματοδοτήσεις έργων με τα μυθικά ποσά των 10.000 έως 100.000 ευρώ, που δεν αρκούν ούτε για να πληρωθεί μηχάνημα ασφαλτοστώσεων, πολλώ δε μάλλον για να εξασφαλιστούν θέσεις εργασίας.
Την ώρα που γενιές ολόκληρες βρίσκονται στον «Καιάδα», ενεργούν στοχεύοντας στην πολιτική τους επιβίωση και όχι στο πώς θα υπάρξει στον Νομό ένα οικονομικό περιβάλλον μέσα από τοπικά σύμφωνα απασχόλησης που δεν πέρασε από το μυαλό τους να σχεδιάσουν ποτέ.
Θα απαντήσει κανείς σωστά, πως υπεύθυνοι είμαστε εμείς οι ίδιοι, γιατί είμαστε οι επιλογές μας. Καμία αντίρρηση. Σε τέτοια επιθανάτια φάση χάνει κάθε νόημα η επίκριση. Εφόσον, όμως, είμαστε οι επιλογές μας, ας παραδεχτούμε και την παρακμή μας.